به گزارش روزنامه «یو اس ای تودی» موفقیت زودهنگام این فناوری پس از در دسترس قرارگرفتن گسترده آن در طول یک سال گذشته و شیوه ارتباطی متفاوتی که این فناوری نسبت به گوشی‌های هوشمند ایجاد می‌کند، موجب شده است محیط‌های علمی به آن توجه کنند.
«جولی کینتز» استاد بخش «طراحی و مهندسی انسان محور» دانشگاه «واشنگتن» در «سیاتل» آمریکا می‌گوید: «وقتی شما با آلکسا صحبت می‌کنید و او پاسخ می‌دهد، همه افرادی که در اتاق حضور دارند، می‌توانند به گفت و گوی شما گوش کنند. هیچ جنبه خصوصی ای در Echo وجود ندارد. بی‌گمان این یک تحول انگاره است.» از زمان ظهور «بلک بری» در سال 1999 و پس از آن آیفون در سال 2007، ما بتدریج پذیرفته ایم که استفاده از فناوری ما را از دیگران جدا می‌کند. تصویر والدینی که در زیر میز غذاخوری، دزدانه به گوشی‌شان ضربه می‌زنند، یا گروهی از نوجوانان که خیره شدنشان به صفحه گوشی، آن‌ها را از دیدن یکدیگر باز می‌دارد، به یک فرهنگ عمومی تبدیل شده است.
از سوی دیگر، تاکنون همه کارهایی که افراد با رایانه‌ها انجام می‌دهند، به شکل عمده ای، دیداری است. ما تایپ  می‌کنیم، ضربه می‌زنیم، اما همچنان تعامل ما، با کلمات و آیکن‌های روی صفحه است. به نظر می‌رسد با ترکیب نرم افزار تشخیص صدا و Echo- ابزار مستقلی که برای نخستین بار، برای استفاده عموم یا دستکم استفاده خانواده‌ها طراحی شده است- این موج درحال فروکش کردن است. «جف بزوز» مدیر شرکت آمازون می‌گوید: تقاضا برای این محصول تا آنجاست که شرکت آمازون قادر به کنترل بازار نیست- شرکت‌های دیگری نیز بزودی ابزارهای دستیار دیجیتال خود را عرضه خواهند
کرد.
براساس گزارشی که در نشریه «Information» منتشر شد، شرکت «گوگل» در پروژه محرمانه ای، قصد دارد محصولی تولید کند که بتواند با «Echo» رقابت کند. شرکت «سونوز» نیز کنترل صدا را در این زمینه که مردم در آینده چگونه موسیقی را در خانه‌هایشان تجربه کنند، عنصری کلیدی می‌داند و شرکت «سامسونگ» نیز قابلیت تشخیص صدا را به برخی از تلویزیون‌های خود افزوده است.
شرکت «اپل»، «سیری»، صدای آشنا برای دارندگان آیفون را در تلویزیون‌های اپل و سیستم‌های CarPlay این شرکت، اعمال کرده، ولی هنوز برنامه‌های خود را برای دیگر ابزارها اعلام نکرده است.
میلیون‌ها نفر با نرم افزارهای «سیری»، «اوکی گوگل» و «کورتانای» مایکروسافت روی گوشی‌های هوشمندشان صحبت می‌کنند. به نظر می‌رسد غول‌های فناوری، سخت درحال کار بر روی این فناوری هستند و آن را راهی می‌دانند که کاربران را برای همیشه در درون محیط برنامه‌ها و خدمات نگه می‌دارد.
 با این حال، دستیارهای دیجیتال به شکل عمده ای برای استفاده‌های شخصی طراحی شده اند. «رجینا برناپت» رئیس بخش تحقیقات شرکت اتریشی «رویدو» معتقد است: «اینکه عموم افراد با Echo ارتباط برقرارکرده اند، این نرم افزار میانجی را از دیگر نرم افزارها متمایز می‌سازد.»
وی می‌گوید: «مردم می‌خواهند اجتماعی باشند. آن‌ها در خانه با دیگران زندگی می‌کنند و می‌خواهند موارد مورد علاقه شان را به اشتراک بگذارند.»
 از دید کاربران، ناگهان سدی که میان آن‌ها و نتایج بی شمار حاصل از ابزارهای دریافت کننده فرمان‌های شفاهی وجودداشت، برداشته شده است.
«پاول سافو» آینده شناس و استاد دانشگاه «استنفورد» در این زمینه می‌گوید: «همه نشانه‌های یک ابزار میانجی محو می‌شود.»
طبیعت اجتماعی فناوری صوت-فعال که برای استفاده عموم ارایه شده است، ظرفیت‌های بالقوه این فناوری را در برخی خانه‌ها تغییر داده است. کینتز می‌گوید: «ما شاهد قانون «فناوری پس از شام ممنوع» هستیم.»
«مارک وبر» سرپرست موزه «تاریخ رایانه» در ایالت «کالیفرنیا» معتقد است، اینکه فناوری Echo و دیگر سیستم‌های صوت- فعال تا چه حد می‌توانند انقلابی عمل کنند، به اینکه در نهایت مردم چگونه از آن‌ها استفاده کنند، بستگی دارد.
وی می‌گوید: محصولات بسیاری را می‌توان در مجموعه موجود در موزه یافت که حاصل تلاش‌های شکست خورده برای ایجاد کاربرهای میانجی هستند.
به گفته وبر «آنچه جالب است اینکه نرم افزارEcho از شرکت آمازون، دقیقاً چنین محصولی را به بازار آورده است. شاید دلیل موفقیت این شرکت، پی بردن به راز تبدیل فناوری تشخیص صدا به فناوری قابل قبول برای عموم است.»